vrijdag 4 september 2015

The one with the bucketlist

We kennen allemaal de personen in ons leven die ons iets specialer laten voelen dan anderen. Voor mij zijn dat mijn twee beste vriendinnen, mijn andere vrienden en mijn moeder. Dit kan komen door wat ze voor je doen, maar ook door de manier waarop zij laten zien dat jij belangrijk bent. Eén van mijn twee beste vriendinnen en ik maken al drie verjaardagen zelfgemaakte cadeaus voor elkaar. Ik gaf haar op 7 juli 2013 een 'vriendinnenboek' met alle gebeurtenissen die wij hadden meegemaakt. Zij gaf mij op 10 juli 2013 'our' bucketlist. Je zou dus kunnen zeggen dat het vriendinnenboek stond voor alles dat we hebben meegemaakt en de bucketlist voor alles wat we nog moesten meemaken. Het verschil tussen thé bucketlist en 'our' bucketlist was, dat wij er, samen, 365 dagen voor hadden om alle plannen op de lijst af te werken en, anders dan een echte bucketlist, waren deze plannen niet zo extreem. We gingen bijvoorbeeld niet bungeejumpen of in een luchtballon vliegen. De bucketlist telde 30 plannen en ik heb er een aantal uitgekozen die de mooiste herinneringen met zich meebrachten.

'19. Meedoen aan een actie voor een goed doel.'
Ik wil beginnen met het plan dat mij een van de mooiste momenten heeft opgeleverd. Mijn vriendin collecteert al voor het KWF zolang als ze, bij wijze van spreken, kan lopen. Ik besloot in het licht van de bucketlist in 2013 met haar mee te gaan. Eén week lang fietste ik iedere avond naar haar toe om te collecteren en dat was voor mij het moment dat ik dit ook wilde blijven doen. Je hebt mensen die de deur in je gezicht dichtslaan of die het vervelend vinden dat je ze stoort. De mensen die dankbaar zijn of vertellen over hun eigen ingrijpende verhaal zijn de mensen waar je het voor doet. Volgende week beginnen we weer met collecteren, dat wordt het derde jaar dat we dat samen doen en hopelijk wordt het weer een gezellige, maar vooral inspirerende en mooie
week.

'30. Naar de kinderboerderij.'
Mijn vriendin gaf op de bucketlist 25 plannen die we moesten uitvoeren. Ik mocht er zelf nog 5 bij zetten. Al tijden droom ik van een eigen boerderijdier, het liefst een klein varkentje of geitje. Het leek mij dan ook leuk om onze jeugd nog eens te herleven en naar de kinderboerderij te gaan. Merel had het niet zo op dit plan, maar de bucketlist was nu eenmaal bindend. Eenmaal bij de geitjes aangekomen was ook zij verkocht aan deze leuke beesten. Ze kwamen met bosjes op haar af en keken haar met grote ogen aan, smekend om geaaid te worden. We hebben een leuke middag gehad en vooral de kleine geitjes wilde we het liefst mee naar huis nemen.


'20. Een verfgevecht.'
Mijn absolute nummer één is het verfgevecht. Ik kan me niet herinneren dat ik ooit een leukere activiteit heb gedaan, dan dit. In plaats van met verf naar elkaar te gooien besloten we van een vriend een twistermat te lenen en hierop gele, groene, rode en blauwe verf te smeren. We gleden uit, vielen over elkaar heen, zaten helemaal onder en hadden de grootste lol, vooral omdat we natuurlijk steeds aan het proberen waren de ander onderuit te halen. Nadat de twistermat onherkenbaar was geworden en wij overal verf hadden, hebben we opgeruimd. Helaas voor ons was de verf niet heel afwasbaar, waardoor ik nog een week een grote blauwe vlek op mijn been had en Merel een rood arm.


'7. Een dag naar school in galaoutfit. Hieronder verstaan we een galajurk en hakken. De hele dag.'
'8. Een dag naar school in pyjama en zonder make-up. Ook hier de hele dag.'
Voor dit plan was heel wat lef nodig, want het valt natuurlijk genadeloos op als jij in een galaoutfit of pyjama door een school heen loopt. Gelukkig zaten wij op het moment van uitvoering in de zesde klas, dus dan sta je redelijk sterk in je schoenen, of hakken in dit geval. We gingen eerst in galaoutfit naar school. Dit deden wij op 14 februari, Valentijnsdag, want zo dachten mensen misschien toch dat we wat minder gek waren. Wij en de mensen om ons heen hadden de grootste lol en het leverde ons bakken met liefdesverklaringen op. Dat is een leugen. Nu kwam het iets zwaardere plan, zeker voor mij, want we moesten nog in pyjama naar school. Welke dag is er nou beter om dat te doen, dan 1 april? Ik trok mijn minst belachelijke pyjama aan en deed stiekem een beetje foundation op en Merel hulde zichzelf in haar slaapsokken. Op een aantal scheven blikken na zijn we de dag goed doorgekomen.
 
'23. Met een opblaasbeest in de sloot zwemmen.'
Dit was voor mij een echt enge opdracht, want ik word altijd nogal achterdochtig van water waar je niet doorheen kunt kijken en een sloot is verre van een frisse bedoeling. Ik was dan ook blij dat ik Merel en dit mega grote opblaasbare dolfijn bij me had, want ik was serieus nogal zenuwachtig. Zonder er te lang bij stil te staan, zijn we de sloot ingelopen en gaan zwemmen. Ik denk dat ik mensen nog nooit zo vreemd naar me heb zien kijken, want het was de meest vieze sloot die je je kunt voorstellen. Na een paar keer heen en weer te hebben gezwommen en met mijn been een halve meter de drek ingezakt te zijn gingen we er gauw weer uit, maar we hadden het niet willen missen!
 
 
'10. Padden overzetten tijdens de paddentrek.'
Het was februari en weer tijd voor de paddentrek. Merel had de groep die hier voor verantwoordelijk is opgebeld en op een avond zijn we samen met twee ervaren vrouwen op pad gegaan. Letterlijk, want wij hebben die avond een aantal padden gered, onder andere het padje op de foto. Merel was helemaal gek van de padmobile, een grote rijdende bak met lampen aan de zijkant. Ik keek intussen tussen de struiken en op de weg of er een gedesoriënteerde pad te vinden was. Al met al een niet te missen ervaring.
 
'13. De Nieuwjaarsduik.'
Dit was achteraf de meest heftige opdracht om te doen. Aangezien we die ochtend pas om half 6 in slaap vielen, stonden we veel te laat op en kwamen daardoor 7 minuten te laat voor het officiële moment. Hierdoor moesten we met zijn tweeën onder het oog van duizend toeschouwers het water in. Het was nog veel kouder dan verwacht. Zo koud, dat Merel stil viel. Nadat ik tien keer had geschreeuwd dat we moesten gaan duiken waagde we de sprong en gingen er als de bliksem weer uit. Dit was een typisch geval van: Je moet het een keer in je leven gedaan hebben, maar eens en nooit meer!
 
Ik hoop dat jullie met veel plezier mijn artikel hebben gelezen. Ik heb hieronder een nieuwe tool op mijn blog. Door hierop te klikken of op de button in mijn beschrijving rechts op mijn pagina, kun je me volgen op bloglovin. Laat hieronder een leuk berichtje of een tip achter en ik wens jullie nog een fijne dag, Liefs Nikki x
 
 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten